Kto by uwierzył, że przygody Bilbo Baginnsa zostaną uznane za mało atrakcyjne i nieciekawe? Zdumiewające! A jednak trzeba było zmierzyć się z tekstem powieści. #PotwornieFajnaKlasa podeszła do tematu zadaniowo.
Praca z klasą piątą wciąż mnie zaskakuje. Szczególnie w takich momentach, gdy nie przewiduję trudności. Albo wprost odwrotnie. Gdy myślę, że coś okaże się trudne, moi podopieczni chwytają zagadnienie w lot.
Tak własnie ułożyło się podczas omawiania kolejnej lektury. Przyszłam na zajęcia i okazało się, że niewielu jest “śmiałków”, którzy pochłonęli treść “Hobbita” od deski do deski. Cóż było robić? Chociaż tyle, że doskonała większość obejrzała film 😉
Aby uratować cykl zajęć, zaczęliśmy od odwołania się do scen, które wszyscy znali. Na ich podstawie młodzi ludzie przygotowywali animacje poklatkowe (wykorzystaliśmy zbudowane wcześniej z plasteliny makiety). Stworzyliśmy również <przepis na przygodę>. Wszystko to jednak było zbyt mało. Nadal wiele ważnych kwestii pozostawało poza naszym zasięgiem.
I tu z pomocą przyszły nam lapbooki. Niepozorne “książki na kolanach”, jak często się je określa, zmieściły w sobie całkiem sporo treści. Umówiliśmy się (zgodnie z założeniami oceniania kształtującego, które jest wyznacznikiem naszych działań edukacyjnych), na jakie elementy szczególnie będziemy zwracać uwagę, co podlegnie ocenie.
Lubię, kiedy dzieciaki tworzą lapbooki. Ne tylko dlatego, że odpowiedzialność za efekty jest w całości złożona na ich młode barki. Przede wszystkim jednak dociekanie, poszukiwanie informacji, selekcja wiadomości to umiejętności, które okażą się niezbędne w dorosłym życiu. A do niego przecież chcemy naszych uczniów przygotować 😉
Gdybyście chcieli zobaczyć, z jakich jeszcze powodów wybieram tę formę pracy, zerknijcie koniecznie do <wpisu> (jedne z #mentorowyInspiracji poświęcone były temu tematowi). A omawianie “Hobbita” uważam za udane, wbrew początkowym trudnościom 🙂