Analizowanie tekstów poetyckich w młodszych klasach (mam tu na myśli moją Potwornie Fajna Klasę czwartą) bywa trudne. Doszukiwanie się dosłowności i nieznajomość środków obrazowania poetyckiego nie ułatwiają zadania. Można jednak spróbować zadziałać na zmysły…. 

Pamiętam doskonale lekcję, podczas której moja ówczesna polonistka omawiała wiersz “Pudełko zwane wyobraźnią”. Zajęcia musiały być na tyle zajmujące, że po upływie wielu lat wciąż tkwią w mojej głowie (choć nie potrafiłabym powiedzieć, jak sama nauczycielka się nazywała). Planując więc własną pracę z tym tekstem, postanowiłam po części wykorzystać wspomnienia i zaproponować uczniom przygodę w świecie wyobraźni.

Wyobraźnia i jej skarby

Rozpoczęliśmy od poszukiwania skarbów w pudełku 😉 Specjalnie na potrzeby zajęć przyniosłam kolorowy pojemnik wypełniony kaszą manną, w której ukryłam niewielkich rozmiarów przedmioty. Chętne osoby podchodziły i próbowały opisać klasie wylosowaną rzecz (nie patrząc na nią). Zadaniem pozostałych było odgadnięcie, czym jest skarb. Dzięki takiej zabawie wstępnej wyobraźnia wszystkich została pobudzona do działania. Dodatkowo, uczniowie opisujący mieli możliwość “dotknięcia świata” za pomocą innych zmysłów.

Po rozgrzewce przeszliśmy do meritum zajęć. Celem lekcji stało się udzielenie odpowiedzi na pytanie:

Czym jest wyobraźnia?

Pomocne miało się okazać zapoznanie z testem wiersza <Pudełko zwane wyobraźnią> . Przeczytawszy bowiem tekst, zabraliśmy się za tworzenie ilustracji, oddającej jego sens. Całoroczny kurs myślenia wizualnego nie poszedł na marne. Choć na tablicy pojawiła się wspólna notatka, każdy z uczniów odwzorował ją w zeszycie na swój własny, niepowtarzalny sposób.

Kolejnym krokiem było dołączenie do ilustracji obrazów poetyckich, wyrażonych za pośrednictwem środków stylistycznych. Przy okazji powtórzyliśmy czym jest epitet, metafora i porównanie. Korzystając z kolorów, zaznaczyliśmy ich obecność w omawianym tekście, wpisując cytaty w odpowiednie miejsca schematu.

Na koniec pozostało już tylko narysowanie Romka, który będąc podmiotem lirycznym, opowiadał o tym, do czego zachęca poprzez wiersz. “Kierowanie się w życiu wyobraźnią”, “zrobienie czegoś szalonego”, czy “pobudzenie wyobraźni” to tylko przykładowe odpowiedzi. Kierując się wytycznymi osoby mówiącej dzieci wykonały w zeszytach jeszcze jedną ilustrację. Ta miała przedstawiać bogactwo ich wyobraźni. Musicie uwierzyć mi na słowo, piękne powstały obrazy 🙂