Stawiam na relacje!

Mozaika edukacyjna, konferencja, której powstanie to historia spełnionego marzenia. Nowoczesne, dynamiczne wydarzenie na miarę potrzeb współczesnej edukacji. W pierwszej odsłonie poświęcona całkowicie budowaniu relacji. Współtworzenie tego wydarzenia to dla mnie wielka duma. I wyzwanie 😉

“Tajemnicze relacje”

O tym, jak doszło do powstania “Mozaiki edukacyjnej” mogliście już wcześniej przeczytać (gdyby ktoś chciał powrócić do tematu, stosowny wpis znajdzie <tu>). Dziś chciałabym się skoncentrować na warsztatach, które miałam przyjemność poprowadzić.

Znacie mnie już odrobinę i wiecie, że do każdego podejmowanego działania podchodzę z pełnym zaangażowaniem. Nie inaczej było tym razem. Od początku wiedziałam więc, że warsztat zatytułowany “Rodzic- Uczeń- Nauczyciel: jak budować sojusz sprzyjający uczeniu się?” poprowadzony będzie w iście zakręconym stylu 😉

Pierwsza moja myśl: na warsztacie pracują głównie uczestnicy (co jest jednym z najbardziej efektywnych pomysłów na organizowanie procesu uczenia się). Druga myśl: niech to będzie szereg zadań do wykonania. Podążając tym tropem, postanowiłam zaprosić nauczycieli do pokoju zagadek o nazwie : “Tajemnicze relacje” 🙂

Pomysł ten nie był całkowicie oderwany od szkolnej rzeczywistości. Stanowił modyfikację zebrania, przygotowanego dla uczniów i rodziców mojej Potwornie Fajnej Klasy (opis znajdziecie <tu>). Z tym, że tajemniczym skarbem była mini książeczka “Pięć pomysłów na spotkania z rodzicami”. Ale po kolei.

Zadaniowo

Pierwsze zadanie, na powitanie, stanowiło swego rodzaju rozgrzewkę. Każda z obecnych na sal osób losowała kartonik z pytaniem i miała za zadanie odpowiedzieć (w roli “pytaków” wystąpiły, dobrze Wam znane, żółte karteczki z herbaty). Następnie odszyfrowywaliśmy nazwy emocji, dopasowywaliśmy je do obrazków, dzieliliśmy na przyjemne i nieprzyjemne, zagraliśmy w bingo. W ostatnim zadaniu należało podzielić się przykładem sytuacji, wywołującej określoną emocję (wszystkie warsztatowe zdania znajdziecie <tu>). W części zadań bardzo pomocne okazały się <karty emocji>, o których już jakiś czas temu pisałam.

Kiedy skarb został zdobyty, pozostało krótkie omówienie form pracy zawartych w broszurce. Przy okazji wywiązało się kilka wartościowych dyskusji. Nauczyciele chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami, inspirujący tym samym pozostałych (niektóre pomysły planuję sama wprowadzić w życie 🙂 ).

Na koniec refleksja. Bardzo się obawiałam, czy wszystko będzie jak należy. Wiecie, strach ma wielkie oczy. A najbardziej boimy się nieznanego 😉 Dziś wiem, że wydarzenia takiej jak Mozaika są nie tylko potrzebne, ale wręcz niezbędne. Warto było włożyć trud, by móc być częścią tego przedsięwzięcia 🙂 Przy okazji nabrać apetytu na kolejne. Ale o tym dowiecie się wkrótce 😀

PS Gdybyście chcieli obejrzeć wykład prof. Jacka Przyżalskiego, otwierający konferencję, znajdziecie go poniżej 😉